Aleksander Fredro – Patron Szkoły
Aleksander Fredro urodził się 20 czerwca 1793 roku w Surochowie w zamożnej rodzinie szlacheckiej. Fredrowie herbu Bończa posiadali swe włości w Surochowie, w Beńkowej Wiszni pod Lwowem, Kaczyni koło Nienadowej. Aleksander urodził się w drewnianym dworze, który został przebudowany na dwór murowany. Miejsce urodzenia Fredro wspomina w zbiorze „Trzy po trzy”, „Surochów, gdzie się urodziłem, skąd raz wywieziony na ręku piastunki, już nigdy nie wróciłem, leży przede mną jak obraz w śnie kiedyś widziany…”, a upamiętnia je obelisk z okolicznościową inskrypcją. Z majątku zachowała się część parku, oficyna i kapliczka. Lata dzieciństwa spędził w Nienadowej koło Dubiecka, w domu dziadków, J. M. Dembińskich, a potem w rodzinnym majątku w Beńkowej Wiszni oraz we Lwowie. Jego kształceniem zajmowali się prywatni nauczyciele, jak podają źródła Aleksander był uczniem trudnym, opornym na wiedzę.
Gdy w 1809 roku Józef Poniatowski wkracza do Galicji Aleksander zaciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego, brał udział w wyprawie Napoleona do Rosji, dostał się do niewoli, skąd ucieka z powrotem do wojska. Wspomina to w pamiętniku „…Wyjechaliśmy razem nie z równych pobudek, Napoleon na Elbę, ja prosto do Rudek…”. Nagrodzony został krzyżem Virtuti Militari, ale w 1815 podaje sie do dymisji i wraca do Beńkowej Wiszni. 8 listopada 1828 roku w kościele p. w. św. Apostoła Piotra i Pawła odbył się ślub Zofii z Jabłonowskich Skarbkowej z Aleksandrem Fredrą. Związek małżeński pobłogosławił proboszcz korczyński ks. Michał Wesołowski. Żona wniosła w posagu majątek zamku Kamieniec, który posłużył do napisania komedii „Zemsta” opartej na autentycznych archiwalnych dokumentach rodzinnych. Aleksander hrabia Fredro umiera we Lwowie 15 lipca 1876 roku, a pochowany zostaje w podziemiach kościoła w Rudkach. Kościół Aleksander pamięta z niedzielnych nabożeństw „…Co niedziele zajeżdżała ogromna poczwórna kareta z sześciu kasztanowymi końmi… Jechaliśmy na mszę do Rudek…”
Aleksander Fredro jest twórcą – autorem jednoaktówek „Intryga na prędce”, komedii „Pan Geldhab”, „Mąż i Żona”, „Damy i huzary”, oraz sztuki „Pan Jowialski”, „Śluby panieńskie” i wiele innych. Komediopisarz nie zapomniał o dzieciach – „Małpa w kąpieli”, „Paweł i Gaweł” i inne. Ostatni utwór, obrazujący stan jego ducha to „Zapiski starucha”, w których pisze „…już nie śmierci się lękam, ale życia”. Postać patrona Aleksandra hrabiego Fredry zbliżyła nas z najstarszym w kraju amatorskim teatrem „Fredreum” w Przemyślu z siedzibą na Zamku Kazimierzowskim. Od 2001r. artyści teatru oraz aktorzy Teatru Polskiego z Lwowa wystawiają sztuki Aleksandra Fredry w miejscu jego urodzenia. Wszystko odbywa się w ramach Przemyskiej Wiosny Fredrowskiej.